Εμπειρία Εκπαίδευσης Θαλάσσιων Λεόντων στη Γαλλία
Η συμμετοχή μου σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα για θαλάσσιους λέοντες σε εξειδικευμένη εγκατάσταση στη Γαλλία (Marineland Cote d'Azur aquarium) πριν από 4 χρόνια, αποτέλεσε μία από τις πιο συναρπαστικές και ουσιαστικές εμπειρίες της ζωής μου. Ο χώρος, πλήρως εξοπλισμένος και σχεδιασμένος με βάση τις ανάγκες των θαλάσσιων θηλαστικών, συνδύαζε επιστημονική προσέγγιση, σεβασμό στο ζώο και άριστη οργάνωση.
Από την πρώτη κιόλας μέρα φάνηκε πως δεν επρόκειτο για μια απλή εκπαιδευτική εμπειρία. Ξυπνούσαμε στις 06:00, τρώγαμε κάτι στα γρήγορα και βρισκόμασταν στο χώρο των ζώων πριν τις 07:00. Το πρωινό πρόγραμμα περιλάμβανε καθαριότητες, παρατήρηση συμπεριφορών, πρωτόκολλα φροντίδας και προετοιμασία για τις εκπαιδευτικές συνεδρίες. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, ακολουθούσαν ασκήσεις σε ζεύγη, ομαδικές παρουσιάσεις, ανάλυση βίντεο και απογευματινά briefs. Η μέρα συχνά έκλεινε με συζητήσεις μέχρι αργά το βράδυ, πάνω από σημειώσεις και κόπωση.
Μέσα σε 10 ημέρες, ζήσαμε στιγμές απόλυτου ενθουσιασμού – όπως όταν ένα ζώο ανταποκρίθηκε με ακρίβεια σε ένα νέο σήμα – αλλά και έντασης, όταν κάτι δεν πήγαινε όπως το είχαμε σχεδιάσει. Η εκπαίδευση τέτοιων ζώων απαιτεί τεράστια ακρίβεια, ευαισθησία και υπομονή. Δεν μπορείς να πιέσεις, να προσπεράσεις ή να προσποιηθείς. Το κάθε τι καταγράφεται στο σώμα του ζώου και επιστρέφει σαν καθρέφτης.
Στη διάρκεια του σεμιναρίου κατάλαβα πόσο σημαντική είναι η ομαδική εργασία. Η συνεχής ανταλλαγή εμπειριών, υποστήριξης και σχολίων μεταξύ των συμμετεχόντων – από διαφορετικές χώρες και υπόβαθρα – έκανε την πορεία πιο ουσιαστική και βαθιά. Σε στιγμές κόπωσης ή απογοήτευσης, ο διπλανός σου γινόταν στήριγμα. Κάθε λάθος αναλύθηκε όχι με κριτική αλλά με πρόθεση εξέλιξης. Η σύνδεση με τους ανθρώπους, τόσο δυνατή όσο με τα ζώα, έγινε αναπόσπαστο μέρος της μάθησης.
Όλη αυτή η εμπειρία ενσωματώνεται πλέον στην καθημερινή εργασία που κάνουμε στο Dog Psychology Center, όπου βοηθάμε σκυλιά με κάθε είδους πρόβλημα συμπεριφοράς. Η προσέγγισή μας δεν εστιάζει μόνο στο ζώο, αλλά και στους ανθρώπους γύρω του – ιδιοκτήτες, οικογένεια, περιβάλλον. Με εμπειρία, συνεργασία και συναισθηματική διαύγεια, μπορούμε να δημιουργήσουμε πραγματική αλλαγή.
Χρονικό 10 Ημερών – Εκπαίδευση Θαλάσσιων Λεόντων | Γαλλία
Ημέρα 1 – Άφιξη και η πρώτη αναπνοή "εκτός ζωής"
Προσγειώθηκα αργά το απόγευμα σε μια μικρή πόλη της Γαλλίας. Ο αέρας είχε κάτι το υγρό, θαλασσινό – λες και ήξερε που πάω. Η εγκατάσταση ήταν μεγαλύτερη απ’ ό,τι φανταζόμουν, και οι πρώτες γνωριμίες με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες έγιναν γύρω από έναν πίνακα με χαρτιά προγράμματος και μυρωδιά καφέ. Το βράδυ έκλεισε με λίγο άγχος, πολλή ανυπομονησία και ένα τετράδιο γεμάτο σημειώσεις με bold το "Clicker consistency".
Ημέρα 2 – Ξύπνα στις 06:00, έχεις να μάθεις για βλέμματα.
Πρωινό με λίγο ψωμί, γρήγορα βήματα στο ψυχρό δάπεδο και... μπροστά μου ένας θαλάσσιος λέοντας 300 κιλά. Ακίνητος. Με κοιτάει σαν να λέει "μην μπεις εδώ άμα δεν είσαι παρών". Οι πρώτες θεωρίες για θετική ενίσχυση και target training συνοδεύτηκαν από αναμνήσεις από σκύλους, γάτες και... κοτόπουλα. Αλλά αυτό εδώ ήταν άλλο πράγμα. Το βράδυ ήμασταν όλοι σιωπηλοί – αλλά με ένα περίεργο χαμόγελο στα χείλη. Είχε ήδη ξεκινήσει κάτι μεγάλο.
Ημέρα 3 – Συνεργασία χωρίς λόγια
Ζευγαρώνουμε με τον Xavier από την Ισπανία. Εκπαιδευτής δελφινιών, γρήγορος, παρατηρητικός. Εγώ πιο αναλυτικός, μεθοδικός. Ταιριάξαμε. Μια ώρα ο ένας, μια ώρα ο άλλος. Ο λέοντας απαντούσε στο targeting μου. Ένιωσα περήφανος. Ύστερα μπέρδεψα το χέρι μου στο σήμα. Ήταν αρκετό για να χάσουμε τον ρυθμό. Ο Xavier με διόρθωσε ήρεμα: "το χέρι σου λέει περισσότερα απ’ το στόμα σου". Δεν το ξέχασα ποτέ.
Ημέρα 4 – Μικρές νίκες, μεγάλοι ήχοι
Η πρώτη φορά που ένας θαλάσσιος λέοντας με κοίταξε και επέλεξε να συνεργαστεί – χωρίς πίεση. Έδωσε την συμπεριφορά με άνεση. Κλικ. Ψάρι. Παύση. Βλέμμα. Πάλι συμπεριφορά. Μια στιγμή τόσο ήσυχη αλλά τόσο ηχηρή μέσα μου. Τα απογεύματα πια τα περνούσαμε σε μικρές ομάδες, αναλύοντας βίντεο της ημέρας. Γελάγαμε, διορθώναμε, σχεδιάζαμε. Η ομάδα είχε δέσει.
Ημέρα 5 – Το πρώτο "στραβό"
Ήμουν κουρασμένος. Πήγα να "βγάλω την συνεδρία" όπως-όπως. Το ζώο δεν ανταποκρινόταν. Άλλαξε στάση. Απέφυγε. Έκανα στάση. Κοιτάξαμε όλοι μαζί το βίντεο. Ντροπή. Δεν ήμουν εκεί για το ζώο. Ήμουν στον κόσμο μου. Συζητήσαμε ώρες για το τι σημαίνει παρουσία και ενσυναίσθηση. Έμαθα πολλά – κυρίως για μένα.
Ημέρα 6 – Συλλογική ροή
Είχαμε μπει σε ρυθμό. Οι συνεδρίες κυλούσαν, ο καθένας βοηθούσε τον άλλον, οι λέοντες μάς αναγνώριζαν. Όχι απλώς μας ανεχόντουσαν – ήθελαν να συμμετέχουν. Ξεκινήσαμε και τις πρώτες πιο σύνθετες συμπεριφορές. Targeting με απόσταση, συνδυασμοί σημάτων. Το απόγευμα γελάγαμε με ψευτολάθη και ιστορίες από άλλα σεμινάρια. Νιώθαμε ομάδα.
Ημέρα 7 – Η μέρα των στοιχείων
Άνεμος. Βροχή. Θόρυβος. Τα ζώα δεν ήταν καλά συγκεντρωμένα. Εμείς προσπαθούσαμε να κρατήσουμε σταθερή ενέργεια. Ήταν μάθημα διαχείρισης εξωτερικών παραγόντων. Και εσωτερικών. Κάποιοι απογοητεύτηκαν. Κάποιοι αποσύρθηκαν. Εγώ προσπάθησα να σταθώ σταθερά, για τον εαυτό μου και τον συνεργάτη μου. Το βράδυ – σιωπή. Κάτι είχε αλλάξει. Μάλλον ωριμάζαμε.
Ημέρα 8 – Επανασύνδεση
Μια "τέλεια" συνεδρία. Τίποτα εξαιρετικό – και όμως όλα λειτουργούσαν αρμονικά. Ο ήχος του clicker, το βήμα πίσω, το βλέμμα του ζώου, το σινιάλο. Δεν υπήρχε ένταση. Ήταν σαν χορός. Ο Xavier με χτύπησε στην πλάτη: "σήμερα ήσουν εκεί". Δεν χρειάστηκε κάτι άλλο.
Ημέρα 9 – Παρουσιάσεις
Ο καθένας παρουσίαζε μία συμπεριφορά, ένα πλάνο, μία μικρή ιστορία. Κάποιοι έκλαψαν. Κάποιοι μίλησαν για το τι έμαθαν για τον εαυτό τους. Εγώ μίλησα για τη σημασία της ακρόασης – όχι του ζώου, του ανθρώπου. Της ομάδας. Της συνεργασίας. Και για το τι σημαίνει να είσαι παρών, χωρίς να είσαι τέλειος.
Ημέρα 10 – Το αντίο δεν είναι τέλος
Η τελευταία μέρα δεν είχε ζώα. Είχε συνομιλίες. Γέλια. Αγκαλιές. Ανταλλαγή επαφών. Και μια παράξενη σιωπή, σαν εκείνη λίγο πριν μπει το πρώτο ζώο στη συνεδρία. Έφυγα με γεμάτο τετράδιο, μα πάνω απ’ όλα με γεμάτο νου και καρδιά.
Το MarineLand έκλεισε τον Γενάρη του 2025.... το πρόλαβα
🎯 Αυτή η εμπειρία είναι ήδη κομμάτι της δουλειάς που κάνουμε στο Dog Psychology Center.
Κάθε δύσκολο σκυλί, κάθε μπερδεμένος άνθρωπος, κάθε "αδιέξοδο" είναι για εμάς μία νέα μορφή συντονισμού, κατανόησης και συνεργασίας. Ό,τι μάθαμε με θαλάσσιους λέοντες, επιστρέφει με ευγνωμοσύνη στα τετράποδα της καθημερινότητάς μας.
Φιλικά
Antoine Raymond
Από την πρώτη κιόλας μέρα φάνηκε πως δεν επρόκειτο για μια απλή εκπαιδευτική εμπειρία. Ξυπνούσαμε στις 06:00, τρώγαμε κάτι στα γρήγορα και βρισκόμασταν στο χώρο των ζώων πριν τις 07:00. Το πρωινό πρόγραμμα περιλάμβανε καθαριότητες, παρατήρηση συμπεριφορών, πρωτόκολλα φροντίδας και προετοιμασία για τις εκπαιδευτικές συνεδρίες. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, ακολουθούσαν ασκήσεις σε ζεύγη, ομαδικές παρουσιάσεις, ανάλυση βίντεο και απογευματινά briefs. Η μέρα συχνά έκλεινε με συζητήσεις μέχρι αργά το βράδυ, πάνω από σημειώσεις και κόπωση.
Μέσα σε 10 ημέρες, ζήσαμε στιγμές απόλυτου ενθουσιασμού – όπως όταν ένα ζώο ανταποκρίθηκε με ακρίβεια σε ένα νέο σήμα – αλλά και έντασης, όταν κάτι δεν πήγαινε όπως το είχαμε σχεδιάσει. Η εκπαίδευση τέτοιων ζώων απαιτεί τεράστια ακρίβεια, ευαισθησία και υπομονή. Δεν μπορείς να πιέσεις, να προσπεράσεις ή να προσποιηθείς. Το κάθε τι καταγράφεται στο σώμα του ζώου και επιστρέφει σαν καθρέφτης.
Στη διάρκεια του σεμιναρίου κατάλαβα πόσο σημαντική είναι η ομαδική εργασία. Η συνεχής ανταλλαγή εμπειριών, υποστήριξης και σχολίων μεταξύ των συμμετεχόντων – από διαφορετικές χώρες και υπόβαθρα – έκανε την πορεία πιο ουσιαστική και βαθιά. Σε στιγμές κόπωσης ή απογοήτευσης, ο διπλανός σου γινόταν στήριγμα. Κάθε λάθος αναλύθηκε όχι με κριτική αλλά με πρόθεση εξέλιξης. Η σύνδεση με τους ανθρώπους, τόσο δυνατή όσο με τα ζώα, έγινε αναπόσπαστο μέρος της μάθησης.
Όλη αυτή η εμπειρία ενσωματώνεται πλέον στην καθημερινή εργασία που κάνουμε στο Dog Psychology Center, όπου βοηθάμε σκυλιά με κάθε είδους πρόβλημα συμπεριφοράς. Η προσέγγισή μας δεν εστιάζει μόνο στο ζώο, αλλά και στους ανθρώπους γύρω του – ιδιοκτήτες, οικογένεια, περιβάλλον. Με εμπειρία, συνεργασία και συναισθηματική διαύγεια, μπορούμε να δημιουργήσουμε πραγματική αλλαγή.
Χρονικό 10 Ημερών – Εκπαίδευση Θαλάσσιων Λεόντων | Γαλλία
Ημέρα 1 – Άφιξη και η πρώτη αναπνοή "εκτός ζωής"
Προσγειώθηκα αργά το απόγευμα σε μια μικρή πόλη της Γαλλίας. Ο αέρας είχε κάτι το υγρό, θαλασσινό – λες και ήξερε που πάω. Η εγκατάσταση ήταν μεγαλύτερη απ’ ό,τι φανταζόμουν, και οι πρώτες γνωριμίες με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες έγιναν γύρω από έναν πίνακα με χαρτιά προγράμματος και μυρωδιά καφέ. Το βράδυ έκλεισε με λίγο άγχος, πολλή ανυπομονησία και ένα τετράδιο γεμάτο σημειώσεις με bold το "Clicker consistency".
Ημέρα 2 – Ξύπνα στις 06:00, έχεις να μάθεις για βλέμματα.
Πρωινό με λίγο ψωμί, γρήγορα βήματα στο ψυχρό δάπεδο και... μπροστά μου ένας θαλάσσιος λέοντας 300 κιλά. Ακίνητος. Με κοιτάει σαν να λέει "μην μπεις εδώ άμα δεν είσαι παρών". Οι πρώτες θεωρίες για θετική ενίσχυση και target training συνοδεύτηκαν από αναμνήσεις από σκύλους, γάτες και... κοτόπουλα. Αλλά αυτό εδώ ήταν άλλο πράγμα. Το βράδυ ήμασταν όλοι σιωπηλοί – αλλά με ένα περίεργο χαμόγελο στα χείλη. Είχε ήδη ξεκινήσει κάτι μεγάλο.
Ημέρα 3 – Συνεργασία χωρίς λόγια
Ζευγαρώνουμε με τον Xavier από την Ισπανία. Εκπαιδευτής δελφινιών, γρήγορος, παρατηρητικός. Εγώ πιο αναλυτικός, μεθοδικός. Ταιριάξαμε. Μια ώρα ο ένας, μια ώρα ο άλλος. Ο λέοντας απαντούσε στο targeting μου. Ένιωσα περήφανος. Ύστερα μπέρδεψα το χέρι μου στο σήμα. Ήταν αρκετό για να χάσουμε τον ρυθμό. Ο Xavier με διόρθωσε ήρεμα: "το χέρι σου λέει περισσότερα απ’ το στόμα σου". Δεν το ξέχασα ποτέ.
Ημέρα 4 – Μικρές νίκες, μεγάλοι ήχοι
Η πρώτη φορά που ένας θαλάσσιος λέοντας με κοίταξε και επέλεξε να συνεργαστεί – χωρίς πίεση. Έδωσε την συμπεριφορά με άνεση. Κλικ. Ψάρι. Παύση. Βλέμμα. Πάλι συμπεριφορά. Μια στιγμή τόσο ήσυχη αλλά τόσο ηχηρή μέσα μου. Τα απογεύματα πια τα περνούσαμε σε μικρές ομάδες, αναλύοντας βίντεο της ημέρας. Γελάγαμε, διορθώναμε, σχεδιάζαμε. Η ομάδα είχε δέσει.
Ημέρα 5 – Το πρώτο "στραβό"
Ήμουν κουρασμένος. Πήγα να "βγάλω την συνεδρία" όπως-όπως. Το ζώο δεν ανταποκρινόταν. Άλλαξε στάση. Απέφυγε. Έκανα στάση. Κοιτάξαμε όλοι μαζί το βίντεο. Ντροπή. Δεν ήμουν εκεί για το ζώο. Ήμουν στον κόσμο μου. Συζητήσαμε ώρες για το τι σημαίνει παρουσία και ενσυναίσθηση. Έμαθα πολλά – κυρίως για μένα.
Ημέρα 6 – Συλλογική ροή
Είχαμε μπει σε ρυθμό. Οι συνεδρίες κυλούσαν, ο καθένας βοηθούσε τον άλλον, οι λέοντες μάς αναγνώριζαν. Όχι απλώς μας ανεχόντουσαν – ήθελαν να συμμετέχουν. Ξεκινήσαμε και τις πρώτες πιο σύνθετες συμπεριφορές. Targeting με απόσταση, συνδυασμοί σημάτων. Το απόγευμα γελάγαμε με ψευτολάθη και ιστορίες από άλλα σεμινάρια. Νιώθαμε ομάδα.
Ημέρα 7 – Η μέρα των στοιχείων
Άνεμος. Βροχή. Θόρυβος. Τα ζώα δεν ήταν καλά συγκεντρωμένα. Εμείς προσπαθούσαμε να κρατήσουμε σταθερή ενέργεια. Ήταν μάθημα διαχείρισης εξωτερικών παραγόντων. Και εσωτερικών. Κάποιοι απογοητεύτηκαν. Κάποιοι αποσύρθηκαν. Εγώ προσπάθησα να σταθώ σταθερά, για τον εαυτό μου και τον συνεργάτη μου. Το βράδυ – σιωπή. Κάτι είχε αλλάξει. Μάλλον ωριμάζαμε.
Ημέρα 8 – Επανασύνδεση
Μια "τέλεια" συνεδρία. Τίποτα εξαιρετικό – και όμως όλα λειτουργούσαν αρμονικά. Ο ήχος του clicker, το βήμα πίσω, το βλέμμα του ζώου, το σινιάλο. Δεν υπήρχε ένταση. Ήταν σαν χορός. Ο Xavier με χτύπησε στην πλάτη: "σήμερα ήσουν εκεί". Δεν χρειάστηκε κάτι άλλο.
Ημέρα 9 – Παρουσιάσεις
Ο καθένας παρουσίαζε μία συμπεριφορά, ένα πλάνο, μία μικρή ιστορία. Κάποιοι έκλαψαν. Κάποιοι μίλησαν για το τι έμαθαν για τον εαυτό τους. Εγώ μίλησα για τη σημασία της ακρόασης – όχι του ζώου, του ανθρώπου. Της ομάδας. Της συνεργασίας. Και για το τι σημαίνει να είσαι παρών, χωρίς να είσαι τέλειος.
Ημέρα 10 – Το αντίο δεν είναι τέλος
Η τελευταία μέρα δεν είχε ζώα. Είχε συνομιλίες. Γέλια. Αγκαλιές. Ανταλλαγή επαφών. Και μια παράξενη σιωπή, σαν εκείνη λίγο πριν μπει το πρώτο ζώο στη συνεδρία. Έφυγα με γεμάτο τετράδιο, μα πάνω απ’ όλα με γεμάτο νου και καρδιά.
Το MarineLand έκλεισε τον Γενάρη του 2025.... το πρόλαβα
🎯 Αυτή η εμπειρία είναι ήδη κομμάτι της δουλειάς που κάνουμε στο Dog Psychology Center.
Κάθε δύσκολο σκυλί, κάθε μπερδεμένος άνθρωπος, κάθε "αδιέξοδο" είναι για εμάς μία νέα μορφή συντονισμού, κατανόησης και συνεργασίας. Ό,τι μάθαμε με θαλάσσιους λέοντες, επιστρέφει με ευγνωμοσύνη στα τετράποδα της καθημερινότητάς μας.
Φιλικά
Antoine Raymond