Από εδώ που πάμε τώρα;
Πάμε, βλέπουμε, θα δούμε...
Πάμε, βλέπουμε, θα δούμε...
Πόσα ζώα χάθηκαν;
Πόσα ζώα θυσιάστηκαν;
Πως ένοιωσαν; Τι σκεφτόντουσαν;
Ποιο είναι το συλλογικό τους αποτύπωμα;
Τι πλάνο έχεις κάνει; Τι εξάσκηση και πρακτική εφαρμογή έχεις αφιερώσει για να είσαι έτοιμος να σώσεις εσένα, τα ζώα σου, τους γύρω σου;
Θα συνεχίσεις να είσαι παρατηρητής ή θα πάρεις την απόφαση να γίνεις ενεργός καταλύτης;
Έλα να σου πω εγώ: Κανένα πλάνο δεν έχεις κάνει, καμία προετοιμασία κι όταν έρθει το νέο γεγονός θα αναρωτιέσαι τι να κάνεις.
Τότε τίποτα, τώρα πολλά!
Το τι νοιώθουν τα ζώα είναι ένα απαγορευμένο θέμα διότι θα πρέπει να δικαιολογήσουμε την συμπεριφορά μας ως άνθρωποι, την θεολογική μας θέση, αλλά και την άρνησή μας να δούμε παραπέρα.
Ο καλύτερος τρόπος για να μάθουμε για τη συναισθηματική ζωή των ζώων είναι η συγκριτική και εξελικτική έρευνα και παράλληλα η αντίσταση στους ισχυρισμούς ότι ο ανθρωπομορφισμός δεν έχει θέση σε αυτές τις προσπάθειες. Το να ισχυριζόμαστε ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τους ελέφαντες, τα δελφίνια ή άλλα ζώα εκτός και αν «είμαστε ένα από αυτά» δεν μας οδηγεί πουθενά. Είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να μάθουμε πώς ζουν τα ζώα στους δικούς τους κόσμους, να κατανοήσουμε τις δικές τους προοπτικές. Τα ζώα εξελίχθηκαν σε συγκεκριμένες και μοναδικές καταστάσεις και υποτιμάται η ζωή τους οταν προσπαθούμε να τα καταλάβουμε μόνο από τη δική μας οπτική γωνία. Σίγουρα, η συλλογή πληροφοριών για τα συναισθήματα των ζώων είναι δύσκολη, αλλά δεν είναι αδύνατη.
Ίσως η τόσο μικρή πρόοδος που έχει σημειωθεί στη μελέτη των συναισθημάτων των ζώων να έχει τις ρίζες της στον φόβο μήπως και φανεί ότι δεν έχει την «επιστημονική» υπογραφή.
Η μελλοντική έρευνα πρέπει να επικεντρωθεί σε ένα ευρύ φάσμα ειδών και όχι σε εκείνα τα ζώα με τα οποία είμαστε εξοικειωμένοι (για παράδειγμα, τα ζώα συντροφιάς) ή σε εκείνα με τα οποία έχουμε στενή σχέση (μη ανθρώπινα πρωτεύοντα), ζώα στα οποία πολλοί από εμάς αποδίδουμε ελεύθερα δευτερεύοντα συναισθήματα και μια μεγάλη ποικιλία διαθέσεων. Οι διαφορές των ειδών στην έκφραση των συναισθημάτων και στο πώς νιώθουν πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη. Ακόμα κι αν η χαρά και η θλίψη στα σκυλιά δεν είναι ίδια με τη χαρά και τη θλίψη στους χιμπατζήδες, τους ελέφαντες ή τους ανθρώπους, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως η χαρά του σκύλου, η θλίψη του σκύλου, η χαρά του χιμπατζή ή η θλίψη στους ελέφαντες.
Ακόμη και τα άγρια ζώα (για παράδειγμα, οι λύκοι) και οι εξημερωμένοι συγγενείς τους (σκύλοι), μπορεί να διαφέρουν ως προς τη φύση της συναισθηματικής τους ζωής.
Παραμένοντας ανοιχτοί στην ιδέα ότι πολλά ζώα έχουν πλούσια συναισθηματική ζωή, ακόμα κι αν κάνουμε λάθος σε ορισμένες περιπτώσεις, λίγα θα χάσουμε πραγματικά.
Κλείνοντας την πόρτα στην πιθανότητα πολλά ζώα να έχουν πλούσια συναισθηματική ζωή, ακόμα κι αν είναι πολύ διαφορετική από τη δική μας ή από εκείνα των ζώων με τα οποία είμαστε πιο εξοικειωμένοι, θα χάσουμε μεγάλες ευκαιρίες να μάθουμε για τη ζωή τους.
Υπάρχουν πολλοί κόσμοι πέρα από την ανθρώπινη εμπειρία και δεν υπάρχουν υποκατάστατα για να ακούμε και να έχουμε άμεση εμπειρία με τα ζώα.
Αγαπούν τα ζώα το ένα το άλλο;
Πενθούν για την απώλεια φίλων και αγαπημένων προσώπων;
Αγανακτούν με τους άλλους;
Μπορούν να ντρέπονται;
Κάνοντας τέτοιες ερωτήσεις, σίγουρα οι ζωές μας θα γίνουν πλουσιότερες στην προσπάθεια της αναζήτησης και οι ζωές των ζώων πιο κατανοητές, με μεγαλύτερη εκτίμηση και σεβασμό.
Είναι πλέον καιρός να καταλάβουμε ότι το μέλλον μας εξαρτάται από την σύνδεσή μας μαζί τους.
Η συναισθηματική των ζώων-σκύλων είναι ο πρόδρομος για την κατανόηση της κατάλληλης προσέγγισης στην εκπαίδευση και επανεκπαίδευσή τους ενώ η ψυχολογία αποτελεί το μέσο για την αλλαγή των μονοπατιών σκέψης και την αφετηρία στην ουσιαστική επικοινωνία μαζί τους.
Όταν αρχίσουμε να θέτουμε τέτοιες ερωτήσεις σίγουρα οι ζωές μας θα γίνουν πλουσιότερες, θα εκτιμήσουμε τις ζωές των ζώων περισσότερο, θα τις κατανοήσουμε και τότε θα τις σεβαστούμε όπως τους αξίζει.
Η γνώση και η πληροφορία πρέπει να κατέβουν στον κόσμο, στους κηδεμόνες, στα παιδιά.
Γνωρίζουμε πράγματα (εδώ και χρόνια) που είναι σε θέση να αλλάξουν την οπτική μας για τα ζώα, πράγματα που θα ταράξουν τα νερά και θα ξεβολέψουν.
Είναι όμως υποχρέωση και καθήκον να γίνει, τους το οφείλουμε.
Φιλικά
Antoine Raymond
Πόσα ζώα θυσιάστηκαν;
Πως ένοιωσαν; Τι σκεφτόντουσαν;
Ποιο είναι το συλλογικό τους αποτύπωμα;
Τι πλάνο έχεις κάνει; Τι εξάσκηση και πρακτική εφαρμογή έχεις αφιερώσει για να είσαι έτοιμος να σώσεις εσένα, τα ζώα σου, τους γύρω σου;
Θα συνεχίσεις να είσαι παρατηρητής ή θα πάρεις την απόφαση να γίνεις ενεργός καταλύτης;
Έλα να σου πω εγώ: Κανένα πλάνο δεν έχεις κάνει, καμία προετοιμασία κι όταν έρθει το νέο γεγονός θα αναρωτιέσαι τι να κάνεις.
Τότε τίποτα, τώρα πολλά!
Το τι νοιώθουν τα ζώα είναι ένα απαγορευμένο θέμα διότι θα πρέπει να δικαιολογήσουμε την συμπεριφορά μας ως άνθρωποι, την θεολογική μας θέση, αλλά και την άρνησή μας να δούμε παραπέρα.
Ο καλύτερος τρόπος για να μάθουμε για τη συναισθηματική ζωή των ζώων είναι η συγκριτική και εξελικτική έρευνα και παράλληλα η αντίσταση στους ισχυρισμούς ότι ο ανθρωπομορφισμός δεν έχει θέση σε αυτές τις προσπάθειες. Το να ισχυριζόμαστε ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τους ελέφαντες, τα δελφίνια ή άλλα ζώα εκτός και αν «είμαστε ένα από αυτά» δεν μας οδηγεί πουθενά. Είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να μάθουμε πώς ζουν τα ζώα στους δικούς τους κόσμους, να κατανοήσουμε τις δικές τους προοπτικές. Τα ζώα εξελίχθηκαν σε συγκεκριμένες και μοναδικές καταστάσεις και υποτιμάται η ζωή τους οταν προσπαθούμε να τα καταλάβουμε μόνο από τη δική μας οπτική γωνία. Σίγουρα, η συλλογή πληροφοριών για τα συναισθήματα των ζώων είναι δύσκολη, αλλά δεν είναι αδύνατη.
Ίσως η τόσο μικρή πρόοδος που έχει σημειωθεί στη μελέτη των συναισθημάτων των ζώων να έχει τις ρίζες της στον φόβο μήπως και φανεί ότι δεν έχει την «επιστημονική» υπογραφή.
Η μελλοντική έρευνα πρέπει να επικεντρωθεί σε ένα ευρύ φάσμα ειδών και όχι σε εκείνα τα ζώα με τα οποία είμαστε εξοικειωμένοι (για παράδειγμα, τα ζώα συντροφιάς) ή σε εκείνα με τα οποία έχουμε στενή σχέση (μη ανθρώπινα πρωτεύοντα), ζώα στα οποία πολλοί από εμάς αποδίδουμε ελεύθερα δευτερεύοντα συναισθήματα και μια μεγάλη ποικιλία διαθέσεων. Οι διαφορές των ειδών στην έκφραση των συναισθημάτων και στο πώς νιώθουν πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη. Ακόμα κι αν η χαρά και η θλίψη στα σκυλιά δεν είναι ίδια με τη χαρά και τη θλίψη στους χιμπατζήδες, τους ελέφαντες ή τους ανθρώπους, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως η χαρά του σκύλου, η θλίψη του σκύλου, η χαρά του χιμπατζή ή η θλίψη στους ελέφαντες.
Ακόμη και τα άγρια ζώα (για παράδειγμα, οι λύκοι) και οι εξημερωμένοι συγγενείς τους (σκύλοι), μπορεί να διαφέρουν ως προς τη φύση της συναισθηματικής τους ζωής.
Παραμένοντας ανοιχτοί στην ιδέα ότι πολλά ζώα έχουν πλούσια συναισθηματική ζωή, ακόμα κι αν κάνουμε λάθος σε ορισμένες περιπτώσεις, λίγα θα χάσουμε πραγματικά.
Κλείνοντας την πόρτα στην πιθανότητα πολλά ζώα να έχουν πλούσια συναισθηματική ζωή, ακόμα κι αν είναι πολύ διαφορετική από τη δική μας ή από εκείνα των ζώων με τα οποία είμαστε πιο εξοικειωμένοι, θα χάσουμε μεγάλες ευκαιρίες να μάθουμε για τη ζωή τους.
Υπάρχουν πολλοί κόσμοι πέρα από την ανθρώπινη εμπειρία και δεν υπάρχουν υποκατάστατα για να ακούμε και να έχουμε άμεση εμπειρία με τα ζώα.
Αγαπούν τα ζώα το ένα το άλλο;
Πενθούν για την απώλεια φίλων και αγαπημένων προσώπων;
Αγανακτούν με τους άλλους;
Μπορούν να ντρέπονται;
Κάνοντας τέτοιες ερωτήσεις, σίγουρα οι ζωές μας θα γίνουν πλουσιότερες στην προσπάθεια της αναζήτησης και οι ζωές των ζώων πιο κατανοητές, με μεγαλύτερη εκτίμηση και σεβασμό.
Είναι πλέον καιρός να καταλάβουμε ότι το μέλλον μας εξαρτάται από την σύνδεσή μας μαζί τους.
Η συναισθηματική των ζώων-σκύλων είναι ο πρόδρομος για την κατανόηση της κατάλληλης προσέγγισης στην εκπαίδευση και επανεκπαίδευσή τους ενώ η ψυχολογία αποτελεί το μέσο για την αλλαγή των μονοπατιών σκέψης και την αφετηρία στην ουσιαστική επικοινωνία μαζί τους.
Όταν αρχίσουμε να θέτουμε τέτοιες ερωτήσεις σίγουρα οι ζωές μας θα γίνουν πλουσιότερες, θα εκτιμήσουμε τις ζωές των ζώων περισσότερο, θα τις κατανοήσουμε και τότε θα τις σεβαστούμε όπως τους αξίζει.
Η γνώση και η πληροφορία πρέπει να κατέβουν στον κόσμο, στους κηδεμόνες, στα παιδιά.
Γνωρίζουμε πράγματα (εδώ και χρόνια) που είναι σε θέση να αλλάξουν την οπτική μας για τα ζώα, πράγματα που θα ταράξουν τα νερά και θα ξεβολέψουν.
Είναι όμως υποχρέωση και καθήκον να γίνει, τους το οφείλουμε.
Φιλικά
Antoine Raymond
|
|
|
|
|
|
