Ακούγεται σκληρό και φαντάζει αδιανόητο όμως αυτή είναι η πραγματική έκβαση σε ένα περιστατικό επιθετικής συμπεριφοράς το οποίο οι κηδεμόνες και το γενικότερο περιβάλλον του σκύλου ΔΕΝ αναγνωρίζουν ως σημαντικό ή προσπαθούν να το προσεγγίσουν λανθασμένα.
Είμαι ο Antoine Raymond και θα σας αναλύσω τι ακριβώς συμβαίνει μέσα από το πρίσμα της ειδικότητάς μου (Τεχνολόγος συμπεριφοράς ζώων με εξειδίκευση στην επιθετικότητα και τις φοβίες σκύλων).
Θα πάρω το παράδειγμα ενός πρόσφατου περιστατικού από την Κρήτη, μιας οικογένειας με ένα αρσενικό ημίαιμο σκύλο στην ηλικία των 7,5 ετών τον οποίο η οικογένεια έφερε κοντά της όταν ήταν 3 μηνών περίπου.
Τον αγκάλιασαν, τον αγάπησαν αλλά δεν έμαθαν ποτέ πώς να επικοινωνούν μαζί του, δηλαδή πώς να στέλνουν και να λαμβάνουν τα μηνύματα «όπως είναι» και όχι όπως «ερμηνεύονται» από τους ανθρώπους.
Μέσα στην περίοδο της συμβίωσης με τον σκύλο τους άκουσαν και υπέθεσαν αρκετά πράγματα για εκείνον αλλά βασικά παρερμήνευσαν πολλές από τις συμπεριφορές του. Τα σημάδια που τους έδινε για την διάπλαση της συμπεριφοράς του (κάτω από την επιρροή του περιβάλλοντος δηλαδή που ζούσε και μεγάλωνε) τα κρύβανε κάτω από το «χαλί» με την πεποίθηση ότι μεγαλώνοντας θα αλλάξει.
Παράλληλα, τεχνικές που τους προτάθηκαν για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση στην πραγματικότητα «δυνάμωσαν» το πρόβλημα και έτσι από φλόγα έγινε πυρκαγιά.
Θα μου πείτε «…τι να έκαναν αφού αυτό τους είπαν;»
Όχι δεν είναι έτσι όταν έχεις πρόβλημα με το δόντι δεν πας στον οφθαλμίατρο διότι όσο και να θέλει να σε βοηθήσει δεν ξέρει και την σήμερον ημέρα η πληροφορία βρίσκεται στην άκρη των δακτύλων μας αρκεί να την αναζητήσεις.
Όπως και αν έχει το ιστορικό της υπόθεσης, φτάνουμε στην σημερινή ημέρα όπου μετά από ένα περιστατικό σοβαρού τραυματισμού μέλους της οικογένειας από τον σκύλο, αποφασίζουν να λάβουν υποστήριξη για τους εαυτούς τους και τον σκύλο.
Είμαι ο Antoine Raymond και θα σας αναλύσω τι ακριβώς συμβαίνει μέσα από το πρίσμα της ειδικότητάς μου (Τεχνολόγος συμπεριφοράς ζώων με εξειδίκευση στην επιθετικότητα και τις φοβίες σκύλων).
Θα πάρω το παράδειγμα ενός πρόσφατου περιστατικού από την Κρήτη, μιας οικογένειας με ένα αρσενικό ημίαιμο σκύλο στην ηλικία των 7,5 ετών τον οποίο η οικογένεια έφερε κοντά της όταν ήταν 3 μηνών περίπου.
Τον αγκάλιασαν, τον αγάπησαν αλλά δεν έμαθαν ποτέ πώς να επικοινωνούν μαζί του, δηλαδή πώς να στέλνουν και να λαμβάνουν τα μηνύματα «όπως είναι» και όχι όπως «ερμηνεύονται» από τους ανθρώπους.
Μέσα στην περίοδο της συμβίωσης με τον σκύλο τους άκουσαν και υπέθεσαν αρκετά πράγματα για εκείνον αλλά βασικά παρερμήνευσαν πολλές από τις συμπεριφορές του. Τα σημάδια που τους έδινε για την διάπλαση της συμπεριφοράς του (κάτω από την επιρροή του περιβάλλοντος δηλαδή που ζούσε και μεγάλωνε) τα κρύβανε κάτω από το «χαλί» με την πεποίθηση ότι μεγαλώνοντας θα αλλάξει.
Παράλληλα, τεχνικές που τους προτάθηκαν για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση στην πραγματικότητα «δυνάμωσαν» το πρόβλημα και έτσι από φλόγα έγινε πυρκαγιά.
Θα μου πείτε «…τι να έκαναν αφού αυτό τους είπαν;»
Όχι δεν είναι έτσι όταν έχεις πρόβλημα με το δόντι δεν πας στον οφθαλμίατρο διότι όσο και να θέλει να σε βοηθήσει δεν ξέρει και την σήμερον ημέρα η πληροφορία βρίσκεται στην άκρη των δακτύλων μας αρκεί να την αναζητήσεις.
Όπως και αν έχει το ιστορικό της υπόθεσης, φτάνουμε στην σημερινή ημέρα όπου μετά από ένα περιστατικό σοβαρού τραυματισμού μέλους της οικογένειας από τον σκύλο, αποφασίζουν να λάβουν υποστήριξη για τους εαυτούς τους και τον σκύλο.
Η ροή μας διασταυρώνει και για πρώτη φορά καλούνται να λάβουν σοβαρές αποφάσεις για την εξέλιξη της κατάστασης: Καλούνται να σηκώσουν τα μανίκια και να συνεργαστούμε για να «σώσουμε» το παιδί τους, τον σκύλο τους, τον σύντροφό τους που για 7 χρόνια της ζωής του τους εμπιστεύθηκε και άφησε στα χέρια τους την ανατροφή του. Ο σκύλος τους δεν κάνει τίποτα λάθος πέρα από το να συμπεριφέρεται ως σκύλος, δεν κάνει τίποτα λάθος πέρα από αυτό που του προτάσσει το ένστικτό του για να «κερδίσει» τον μεγαλύτερο αγώνα της ζωή του «την επιβίωση». Αυτό κάνουμε όλοι μας, απλά εμείς το κάνουμε με άλλους «κανόνες και τρόπους».
Όμως αυτούς τους «κανόνες» κανείς δεν του τους δίδαξε αλλά αντίθετα του «επιβράβευσαν» τα λάθη του και ως ένα «κακοαναθρεμμένο» παιδί «ζητά αυτό που πάντα είχε και μπορούσε να διεκδικεί».
Εδώ λοιπόν ο «πιστός σύντροφος» χάνει την προτεραιότητα: «πόσο καιρό θα πάρει;», «…δεν υπάρχει χρόνος», «να σας τον δώσω και να μου τον δώσετε πίσω έτοιμο;», «που να τον δώσουμε;»
Οι εξηγήσεις και η πραγματικότητα φέρνουν δάκρυα και κόμπο στο λαιμό.
Το μέλλον του είναι προδιαγεγραμμένο αν δεν εμπλακούν στην λύση.
Θέλω να πιστεύω ότι θα βρεθεί μια λύση «διαχείρισης»
Ωστόσο δεν υπάρχουν μαγικές άμεσες λύσεις και όποιος τις προτείνει απλά «ψεύδεται».
Αν ο σκύλος δεν βρει κάποια άλλη οικογένεια ικανή να προσεγγίσει και να διαχειριστεί το πρόβλημά του οι περισσότερες πιθανότητες είναι να πάει για ευθανασία.
Χρειάζεται βοήθεια, αγάπη και εστιασμένη εργασία, αλλιώς καταδικάζεται σε θάνατο αργό ή άμεσο !
Ξέρω ότι δεν σας αρέσει το φινάλε, αλλά στο συνεπάγεται της εξίσωσης υπάρχει η πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα αυτή ο ηθοποιός δεν σηκώνεται για να σας ευχαριστήσει, δεν μπορείς να παίξεις την «παράσταση» ξανά, δεν έχει κάμερες και την σιγουριά πως «δεν θα πάθει τίποτα, παράσταση είναι».
Η εξίσωση έχει πολλές παραμέτρους και από αυτές μόνο το 2-5% μπορούν να γίνουν αντιληπτές από τις ατελείς ανθρώπινες αισθήσεις.
Δεν θα μιλήσω για σωστό και λάθος, δεν ξέρω τι είναι αυτά, θα σας πω όμως πως το βράδυ που πας για ύπνο πρέπει να έχεις κάνει αυτό που σου αναλογεί, να έχεις δώσει το 100% από αυτά που μπορείς.
Ο σκύλος δεν έχει πρόβλημα, το πρόβλημα είναι η συμπεριφορά του η συγκεκριμένη.
Όταν κάνεις την λίστα με αυτά που σου αρέσουν και αυτά που δεν σου αρέσουν από τις συμπεριφορές που σου προσφέρει, θυμήσου ότι εσύ του τα έμαθες.
Διάλεξε λοιπόν πολύ προσεκτικά τον τρόπο, την μεθοδολογία, τις τεχνικές, την φιλοσοφία και τις πεποιθήσεις που θα πλαισιώσουν την ζωή του σκύλου σου.
Διάλεγε με όραμα την κάθε σου διάδραση με τον σκύλο σου (τον κάθε σκύλο)
Διαλέγω όμως σημαίνει «ενεργώ», κάνω κάτι, παίρνω θέση και αλλάζω την κατάσταση, δεν μένω παθητικός : Με απλά λόγια «Κάνω κάτι για να τον βοηθήσω και αυτό το κάτι δεν πρέπει να κάνει τα πράγματα χειρότερα».
Το «κάτι» είναι τόσο σημαντικό όσο και το «τίποτα». Το ένα μπορεί να του χαρίσει την ζωή και το άλλο να του την στερήσει.
Εμείς είμαστε στην πλευρά του «κάτι» που θα κάνει τα πράγματα καλύτερα αν και μόνο αν θελήσετε να βοηθηθείτε και να βοηθήσετε ενεργά, να πάρετε την κατάσταση στα χέρια σας και να την αλλάξετε.
Περιστατικά σαν το παραπάνω είναι καθημερινά, όμως δεν θα ακούσετε και δεν θα διαβάσετε γι’ αυτά πουθενά.
Όμως το κάθε ένα είναι μοναδικό, έχει όνομα και επώνυμο, έχει έναν σκύλο που δεν ξέρει τι συμβαίνει και δεν μπορεί να ζητήσει βοήθεια
Το σημαντικότερο είναι πως αυτός ο σκύλος έχει εσένα και εσύ έχεις την λύση.
Αυτό που πρέπει να κρατήσεις είναι πως πρέπει να ενεργήσεις, να δράσεις ολιστικά, όσο συντομότερα τόσο καλύτερα.
Τα περιστατικά επιθετικότητας και φοβιών είναι πολλά με διαφορετικές διαβαθμίσεις επικινδυνότητας και χρειάζονται στοχευμένα εξειδικευμένα πρωτόκολλα. Δεν είναι ζητήματα εκπαίδευσης του σκύλου. Εκπαίδευση είναι «η τοποθέτηση μιας συμπεριφοράς στον έλεγχο ενός ερεθίσματος». Τεχνολογία συμπεριφοράς είναι «η αλλαγή του μονοπατιού σκέψης και απόφασης». Δεν έχουν σχέση το ένα με το άλλο και ίσως αυτή είναι και η αιτία που πολλοί κηδεμόνες απογοητεύονται από τις υπηρεσίες των εκπαιδευτών.
Έχουμε την εξειδικευμένη γνώση και εμπειρία καθώς και τα μη παρεμβατικά εργαλεία FCBT και K9PA για να λύσουμε γρήγορα αλλά και να διακρίνουμε το πρόβλημα πριν εμφανιστεί.
Μπορούμε να βοηθήσουμε αρκεί να σταθούμε μαζί στο πλάι του !
Όμως αυτούς τους «κανόνες» κανείς δεν του τους δίδαξε αλλά αντίθετα του «επιβράβευσαν» τα λάθη του και ως ένα «κακοαναθρεμμένο» παιδί «ζητά αυτό που πάντα είχε και μπορούσε να διεκδικεί».
Εδώ λοιπόν ο «πιστός σύντροφος» χάνει την προτεραιότητα: «πόσο καιρό θα πάρει;», «…δεν υπάρχει χρόνος», «να σας τον δώσω και να μου τον δώσετε πίσω έτοιμο;», «που να τον δώσουμε;»
Οι εξηγήσεις και η πραγματικότητα φέρνουν δάκρυα και κόμπο στο λαιμό.
Το μέλλον του είναι προδιαγεγραμμένο αν δεν εμπλακούν στην λύση.
Θέλω να πιστεύω ότι θα βρεθεί μια λύση «διαχείρισης»
Ωστόσο δεν υπάρχουν μαγικές άμεσες λύσεις και όποιος τις προτείνει απλά «ψεύδεται».
Αν ο σκύλος δεν βρει κάποια άλλη οικογένεια ικανή να προσεγγίσει και να διαχειριστεί το πρόβλημά του οι περισσότερες πιθανότητες είναι να πάει για ευθανασία.
Χρειάζεται βοήθεια, αγάπη και εστιασμένη εργασία, αλλιώς καταδικάζεται σε θάνατο αργό ή άμεσο !
Ξέρω ότι δεν σας αρέσει το φινάλε, αλλά στο συνεπάγεται της εξίσωσης υπάρχει η πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα αυτή ο ηθοποιός δεν σηκώνεται για να σας ευχαριστήσει, δεν μπορείς να παίξεις την «παράσταση» ξανά, δεν έχει κάμερες και την σιγουριά πως «δεν θα πάθει τίποτα, παράσταση είναι».
Η εξίσωση έχει πολλές παραμέτρους και από αυτές μόνο το 2-5% μπορούν να γίνουν αντιληπτές από τις ατελείς ανθρώπινες αισθήσεις.
Δεν θα μιλήσω για σωστό και λάθος, δεν ξέρω τι είναι αυτά, θα σας πω όμως πως το βράδυ που πας για ύπνο πρέπει να έχεις κάνει αυτό που σου αναλογεί, να έχεις δώσει το 100% από αυτά που μπορείς.
Ο σκύλος δεν έχει πρόβλημα, το πρόβλημα είναι η συμπεριφορά του η συγκεκριμένη.
Όταν κάνεις την λίστα με αυτά που σου αρέσουν και αυτά που δεν σου αρέσουν από τις συμπεριφορές που σου προσφέρει, θυμήσου ότι εσύ του τα έμαθες.
Διάλεξε λοιπόν πολύ προσεκτικά τον τρόπο, την μεθοδολογία, τις τεχνικές, την φιλοσοφία και τις πεποιθήσεις που θα πλαισιώσουν την ζωή του σκύλου σου.
Διάλεγε με όραμα την κάθε σου διάδραση με τον σκύλο σου (τον κάθε σκύλο)
Διαλέγω όμως σημαίνει «ενεργώ», κάνω κάτι, παίρνω θέση και αλλάζω την κατάσταση, δεν μένω παθητικός : Με απλά λόγια «Κάνω κάτι για να τον βοηθήσω και αυτό το κάτι δεν πρέπει να κάνει τα πράγματα χειρότερα».
Το «κάτι» είναι τόσο σημαντικό όσο και το «τίποτα». Το ένα μπορεί να του χαρίσει την ζωή και το άλλο να του την στερήσει.
Εμείς είμαστε στην πλευρά του «κάτι» που θα κάνει τα πράγματα καλύτερα αν και μόνο αν θελήσετε να βοηθηθείτε και να βοηθήσετε ενεργά, να πάρετε την κατάσταση στα χέρια σας και να την αλλάξετε.
Περιστατικά σαν το παραπάνω είναι καθημερινά, όμως δεν θα ακούσετε και δεν θα διαβάσετε γι’ αυτά πουθενά.
Όμως το κάθε ένα είναι μοναδικό, έχει όνομα και επώνυμο, έχει έναν σκύλο που δεν ξέρει τι συμβαίνει και δεν μπορεί να ζητήσει βοήθεια
Το σημαντικότερο είναι πως αυτός ο σκύλος έχει εσένα και εσύ έχεις την λύση.
Αυτό που πρέπει να κρατήσεις είναι πως πρέπει να ενεργήσεις, να δράσεις ολιστικά, όσο συντομότερα τόσο καλύτερα.
Τα περιστατικά επιθετικότητας και φοβιών είναι πολλά με διαφορετικές διαβαθμίσεις επικινδυνότητας και χρειάζονται στοχευμένα εξειδικευμένα πρωτόκολλα. Δεν είναι ζητήματα εκπαίδευσης του σκύλου. Εκπαίδευση είναι «η τοποθέτηση μιας συμπεριφοράς στον έλεγχο ενός ερεθίσματος». Τεχνολογία συμπεριφοράς είναι «η αλλαγή του μονοπατιού σκέψης και απόφασης». Δεν έχουν σχέση το ένα με το άλλο και ίσως αυτή είναι και η αιτία που πολλοί κηδεμόνες απογοητεύονται από τις υπηρεσίες των εκπαιδευτών.
Έχουμε την εξειδικευμένη γνώση και εμπειρία καθώς και τα μη παρεμβατικά εργαλεία FCBT και K9PA για να λύσουμε γρήγορα αλλά και να διακρίνουμε το πρόβλημα πριν εμφανιστεί.
Μπορούμε να βοηθήσουμε αρκεί να σταθούμε μαζί στο πλάι του !
|
Antoine Raymond
Τεχνολόγος Συμπεριφοράς Σκύλων FCBT = Free Choice Behavior Training K9PA = Canine Preventive Action |
|
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ
Ζητάμε την ενεργή συμμετοχή σας στην έρευνα της σχέσης των τεχνικών προσέγγισης της εκπαίδευσης με την ενδοοικογενειακή βία.
Μάθετε περισσότερα ΕΔΩ
Ζητάμε την ενεργή συμμετοχή σας στην έρευνα της σχέσης των τεχνικών προσέγγισης της εκπαίδευσης με την ενδοοικογενειακή βία.
Μάθετε περισσότερα ΕΔΩ
