Η Βασική Εκπαίδευση είναι δευτερεύουσας σημασίας
By Antoine Raymond
By Antoine Raymond
Πόσο σημαντικό είναι ο σκύλος μου να λάβει την βασική εκπαίδευση ;
Όσο και αν σας φανεί περίεργο, όσο και αν σας λένε το ακριβώς αντίθετο, όσο και αν θαυμάζετε έναν σκύλο που ακολουθεί τις οδηγίες του κηδεμόνα του :
H βασική εκπαίδευση δεν θα πρέπει να είναι στην πρώτη θέση της λίστα σας !
Ως ανθρώπινο είδος κατεχόμαστε από μια τεράστια επιθυμία να ελέγχουμε και κατά συνέπεια αυτό βάζουμε ως προτεραιότητα όταν ένας σκύλος ή και ένα άλλο ζώο έρθει κοντά μας.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όλη μας η ανασφάλεια, η ασάφεια, η αβεβαιότητα και το άγχος να έρχονται στην επιφάνεια προκειμένου να βάλουμε το νέο αυτό μέλος στο δικό μας καλούπι. Άλλωστε το pet μας θα παραμείνει στην φυλακή μας για το υπόλοιπο της ζωής του ακόμα και αν πρόκειται για χρυσή φυλακή!
Τώρα, όπως είναι γνωστό τα ζώα μαθαίνουν με συνειρμούς, σωστά ;
Αυτό είναι αλήθεια αλλά δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια. Μαθαίνουν και με συνειρμούς, αλλά όχι μόνο με αυτούς.
Αν βασιστούμε μόνο στην συνειρμική συσχέτιση, τότε χάνουμε το 80% της επαφής με το ζώο μας δηλαδή εργαζόμαστε μόνο με το 20%
Αν οι προσεγγίσεις μας υιοθετούν την χρήση ελέγχου με -R και +P χάνουμε ακόμα ένα 10%.
Τι μας μένει λοιπόν στο χέρι;
Μένει μόνο ένα 10%
Αυτό το 10% ανάλογα με τον σκύλο, το περιβάλλον και την τεχνική κατάρτιση του εκπαιδευτή καλούμαστε να το κάνουμε συμπεριφορά.
Όμως τα σκυλιά (και τα άλλα ζώα) μαθαίνουν πολύ γρηγορότερα και αποδοτικότερα από μόνα τους απ’ ότι όταν εμείς τους διδάσκουμε κάτι.
Που είναι το λάθος λοιπόν;
Τι δεν κάνουμε καλά;
Τι πρέπει να αλλάξουμε;
Το λάθος είναι ότι έχουμε αφήσει αχρησιμοποίητο το 80% που προαναφέραμε.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να καταλάβετε πως αυτό το 80% απαντά στο
Τι είναι ο σκύλος σας;
Ποιος είναι ο σκύλος σας;
Γιατί αυτός ο σκύλος έχει έρθει στην ζωή σας;
Γιατί εσείς είστε στο δικό του μονοπάτι;
Ως τι σας αναγνωρίζει;
Όλο αυτό το πακέτο πληροφορίας δεν θα σας το δώσει καμία εκπαίδευση διότι ρόλος της εκπαίδευσης είναι να εργαστεί πάνω στο υλικό μέρος του σκύλου σας.
Η πραγματικότητα της σύνδεσης όμως δεν είναι εκεί.
Η εκπαίδευση πρέπει να προκύπτει όχι να αυτοπροσδιορίζεται και σίγουρα δεν πρέπει να κατευθύνεται.
Για να μας δοθεί η πληροφορία αυτή πρέπει να την ζητήσουμε και την ίδια στιγμή να δώσουμε στο ζώο μας την ευκαιρία να μας προσφέρει εμπειρίες πέρα από τα τετριμμένα που ακούμε και διαβάζουμε (ηρεμία, χαλάρωση, χαμηλούς καρδιακούς παλμούς, ανεβασμένη οξυτοκίνη κλπ) καλά είναι αλλά μας αποπροσανατολίζουν από το να ψάξουμε την αλήθεια που Είναι και όχι αυτή που σερβίρεται.
Αν ξεκινήσουμε λέγοντας σε κάποιον (και συνήθως απαιτώντας από κάποιον) τι να κάνει του δίνουμε «πόρτα» στο τι θέλει εκείνος να κάνει.
Δεν τον ρωτάμε, του λέμε εμείς διότι... εμείς «ξέρουμε» το σωστό.
Θα πρέπει να στρωθούμε και να μάθουμε την γραμματική, το συντακτικό, τις λέξεις, τα νοήματα, τα συναισθήματα, την οπτική, την ηθική του ζώου.
Και αν νομίζετε πως εκφράζομαι μεταφορικά, κάνετε λάθος. Μιλάω απόλυτα.
Μπορείς να εκπαιδεύσεις (και) ένα σκύλο ακολουθώντας τις παλαιές ή τις νεότερες συνταγές. Είναι θέμα επιλογής αλλά πάντα θα χάνεις αυτό το 80%
Το ποιες συνταγές θα ακολουθήσεις εξαρτάται από την παιδεία σου, το ποιος είσαι, το ποιος θέλεις να είσαι και φυσικά από το DNA σου διότι ναι μεν το περιβάλλον θα σου δώσει τις ευκαιρίες όμως η ροπή είναι «εργοστασιακή παράμετρος»
Αν θεωρείς τον σκύλο κατώτερο από εσένα, αν εσύ θεωρείς ότι είσαι στην κορυφή της πυραμίδας γιατί σου είπαν
ότι είσαι εξυπνότερος
και δυνατότερος επειδή μιλάς και γράφεις,
σχεδιάζεις,
φτιάχνεις όπλα,
σκοτώνεις στον βωμό του κέρδους,
βιάζεις παιδιά
και κάνεις τόσο χρόνο για να μάθεις απλά ένα σκύλο να περπατά δίπλα σου,
είναι καιρός να μάθεις πως δεν είσαι εξυπνότερος.
Είναι καιρός να μάθεις πως όπως και εσύ (όχι όλοι) έτσι και εκείνα έχουν συναισθήματα, πενθούν, χαίρονται, ερωτεύονται, σχεδιάζουν, φοβούνται, λυπούνται, θυμώνουν, τσαντίζονται, πονάνε και αγαπάνε !
Η εκπαίδευση ζώων είναι μια πολύ παλαιά ιστορία που εξελίσσεται εδώ και πάρα πάρα πολλά χρόνια.
Για να πάμε στο αύριο θέλουμε νέα μυαλά, πρέπει να αφήσουμε το παλιό και να κάνουμε χώρο για το νέο. Πρέπει να κάνουμε άλμα όχι βήμα.
Τα ζώα ήταν και είναι εδώ στον βωμό της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους.
Ερώτηση: Οκ λοιπόν, τι πρέπει να κάνω;
Απάντηση: Φρόντισε να θυμάσαι τι είσαι και τι μπορείς γιατί αν περιμένεις να σου το μάθουν και να στο πούνε θα σε στείλουν στο «ΔΕΝ» - Δεν μπορώ, δεν γίνεται, δεν υπάρχει, δεν είναι έτσι…
Ευγνωμονώ για ένα πράγμα μέχρι σήμερα, που κατάλαβα πως το «Αγαπώ» το δικό μου απέχει από την πραγματική δόνηση της δημιουργίας αλλά η αγάπη των ζώων μπορεί να είναι το κοντινότερο παράδειγμά μου.
Έρρωσθε και ευδαιμονείτε!
Φιλικά
Antoine Raymond
Κέντρο Ψυχικής Υγείας Σκύλων
Όσο και αν σας φανεί περίεργο, όσο και αν σας λένε το ακριβώς αντίθετο, όσο και αν θαυμάζετε έναν σκύλο που ακολουθεί τις οδηγίες του κηδεμόνα του :
H βασική εκπαίδευση δεν θα πρέπει να είναι στην πρώτη θέση της λίστα σας !
Ως ανθρώπινο είδος κατεχόμαστε από μια τεράστια επιθυμία να ελέγχουμε και κατά συνέπεια αυτό βάζουμε ως προτεραιότητα όταν ένας σκύλος ή και ένα άλλο ζώο έρθει κοντά μας.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όλη μας η ανασφάλεια, η ασάφεια, η αβεβαιότητα και το άγχος να έρχονται στην επιφάνεια προκειμένου να βάλουμε το νέο αυτό μέλος στο δικό μας καλούπι. Άλλωστε το pet μας θα παραμείνει στην φυλακή μας για το υπόλοιπο της ζωής του ακόμα και αν πρόκειται για χρυσή φυλακή!
Τώρα, όπως είναι γνωστό τα ζώα μαθαίνουν με συνειρμούς, σωστά ;
Αυτό είναι αλήθεια αλλά δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια. Μαθαίνουν και με συνειρμούς, αλλά όχι μόνο με αυτούς.
Αν βασιστούμε μόνο στην συνειρμική συσχέτιση, τότε χάνουμε το 80% της επαφής με το ζώο μας δηλαδή εργαζόμαστε μόνο με το 20%
Αν οι προσεγγίσεις μας υιοθετούν την χρήση ελέγχου με -R και +P χάνουμε ακόμα ένα 10%.
Τι μας μένει λοιπόν στο χέρι;
Μένει μόνο ένα 10%
Αυτό το 10% ανάλογα με τον σκύλο, το περιβάλλον και την τεχνική κατάρτιση του εκπαιδευτή καλούμαστε να το κάνουμε συμπεριφορά.
Όμως τα σκυλιά (και τα άλλα ζώα) μαθαίνουν πολύ γρηγορότερα και αποδοτικότερα από μόνα τους απ’ ότι όταν εμείς τους διδάσκουμε κάτι.
Που είναι το λάθος λοιπόν;
Τι δεν κάνουμε καλά;
Τι πρέπει να αλλάξουμε;
Το λάθος είναι ότι έχουμε αφήσει αχρησιμοποίητο το 80% που προαναφέραμε.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να καταλάβετε πως αυτό το 80% απαντά στο
Τι είναι ο σκύλος σας;
Ποιος είναι ο σκύλος σας;
Γιατί αυτός ο σκύλος έχει έρθει στην ζωή σας;
Γιατί εσείς είστε στο δικό του μονοπάτι;
Ως τι σας αναγνωρίζει;
Όλο αυτό το πακέτο πληροφορίας δεν θα σας το δώσει καμία εκπαίδευση διότι ρόλος της εκπαίδευσης είναι να εργαστεί πάνω στο υλικό μέρος του σκύλου σας.
Η πραγματικότητα της σύνδεσης όμως δεν είναι εκεί.
Η εκπαίδευση πρέπει να προκύπτει όχι να αυτοπροσδιορίζεται και σίγουρα δεν πρέπει να κατευθύνεται.
Για να μας δοθεί η πληροφορία αυτή πρέπει να την ζητήσουμε και την ίδια στιγμή να δώσουμε στο ζώο μας την ευκαιρία να μας προσφέρει εμπειρίες πέρα από τα τετριμμένα που ακούμε και διαβάζουμε (ηρεμία, χαλάρωση, χαμηλούς καρδιακούς παλμούς, ανεβασμένη οξυτοκίνη κλπ) καλά είναι αλλά μας αποπροσανατολίζουν από το να ψάξουμε την αλήθεια που Είναι και όχι αυτή που σερβίρεται.
Αν ξεκινήσουμε λέγοντας σε κάποιον (και συνήθως απαιτώντας από κάποιον) τι να κάνει του δίνουμε «πόρτα» στο τι θέλει εκείνος να κάνει.
Δεν τον ρωτάμε, του λέμε εμείς διότι... εμείς «ξέρουμε» το σωστό.
Θα πρέπει να στρωθούμε και να μάθουμε την γραμματική, το συντακτικό, τις λέξεις, τα νοήματα, τα συναισθήματα, την οπτική, την ηθική του ζώου.
Και αν νομίζετε πως εκφράζομαι μεταφορικά, κάνετε λάθος. Μιλάω απόλυτα.
Μπορείς να εκπαιδεύσεις (και) ένα σκύλο ακολουθώντας τις παλαιές ή τις νεότερες συνταγές. Είναι θέμα επιλογής αλλά πάντα θα χάνεις αυτό το 80%
Το ποιες συνταγές θα ακολουθήσεις εξαρτάται από την παιδεία σου, το ποιος είσαι, το ποιος θέλεις να είσαι και φυσικά από το DNA σου διότι ναι μεν το περιβάλλον θα σου δώσει τις ευκαιρίες όμως η ροπή είναι «εργοστασιακή παράμετρος»
Αν θεωρείς τον σκύλο κατώτερο από εσένα, αν εσύ θεωρείς ότι είσαι στην κορυφή της πυραμίδας γιατί σου είπαν
ότι είσαι εξυπνότερος
και δυνατότερος επειδή μιλάς και γράφεις,
σχεδιάζεις,
φτιάχνεις όπλα,
σκοτώνεις στον βωμό του κέρδους,
βιάζεις παιδιά
και κάνεις τόσο χρόνο για να μάθεις απλά ένα σκύλο να περπατά δίπλα σου,
είναι καιρός να μάθεις πως δεν είσαι εξυπνότερος.
Είναι καιρός να μάθεις πως όπως και εσύ (όχι όλοι) έτσι και εκείνα έχουν συναισθήματα, πενθούν, χαίρονται, ερωτεύονται, σχεδιάζουν, φοβούνται, λυπούνται, θυμώνουν, τσαντίζονται, πονάνε και αγαπάνε !
Η εκπαίδευση ζώων είναι μια πολύ παλαιά ιστορία που εξελίσσεται εδώ και πάρα πάρα πολλά χρόνια.
- Κληρονομήσαμε τις τεχνικές εκείνες που βασίζονται στην επιβολή με κάθε τρόπο μέσα από μια νοοτροπία και πεποιθήσεις που μας δυσκολεύουν να κατέβουμε από τα δέντρα.
- Κάναμε βήματα μπροστά και την προηγούμενη 20ετία μας δόθηκε η ευκαιρία να βάλουμε τους εαυτούς μας σε μια βολικότερη θέση ώστε να ακούμε καλύτερα τα ζώα. Αυτή είναι η εξέλιξη που είχαμε εμείς όχι τα ζώα, διότι οι επιλογές ήταν (και είναι πάντα εκεί). Ξαναλέμε : το τι θα επιλέξεις εξαρτάται από το ποιος είσαι, το ποιος θέλεις να είσαι!
- Και φτάνουμε στο σήμερα που πρέπει να κάνουμε την υπέρβαση. Δεν μπορούμε πλέον να βασιζόμαστε σε σκέψεις και εικόνες του χθες. Η προηγούμενη εξέλιξη και οι τεχνικές που παρουσιάστηκαν ήταν η ευκαιρία για να πάμε στο αύριο.
Για να πάμε στο αύριο θέλουμε νέα μυαλά, πρέπει να αφήσουμε το παλιό και να κάνουμε χώρο για το νέο. Πρέπει να κάνουμε άλμα όχι βήμα.
Τα ζώα ήταν και είναι εδώ στον βωμό της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους.
Ερώτηση: Οκ λοιπόν, τι πρέπει να κάνω;
Απάντηση: Φρόντισε να θυμάσαι τι είσαι και τι μπορείς γιατί αν περιμένεις να σου το μάθουν και να στο πούνε θα σε στείλουν στο «ΔΕΝ» - Δεν μπορώ, δεν γίνεται, δεν υπάρχει, δεν είναι έτσι…
Ευγνωμονώ για ένα πράγμα μέχρι σήμερα, που κατάλαβα πως το «Αγαπώ» το δικό μου απέχει από την πραγματική δόνηση της δημιουργίας αλλά η αγάπη των ζώων μπορεί να είναι το κοντινότερο παράδειγμά μου.
Έρρωσθε και ευδαιμονείτε!
Φιλικά
Antoine Raymond
Κέντρο Ψυχικής Υγείας Σκύλων
|
|
|
|
|
|
|
|
