Πως θα γίνω η Καλύτερη Εκπαιδεύτρια & ο Καλύτερος Εκπαιδευτής
Μετά από 22 χρόνια στο χώρο της εκπαίδευσης σκύλων και ζώων σκέφτηκα να κάνω έναν απολογισμό όχι της δικής μου πορείας αλλά της πορείας της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτών στην Ελλάδα.
Τα χρόνια έχουν περάσει όμως αυτό που πάντα έβλεπα να λείπει παραμένει μέχρι και σήμερα. Βλέπετε, είναι το κύριο συστατικό της σχέσης μας με τα ζώα αλλά και με τους ανθρώπους γύρω μας είτε αυτοί είναι φίλοι, συγγενείς, πελάτες. Το βασικότερο απ΄ όλα που πρέπει να κτίζει ο εκπαιδευτής είναι «σχέση» με την άλλη πλευρά. Δυστυχώς στην Ελλάδα η νοοτροπία της συνεργασίας δεν υπάρχει. Ο καθένας προσπαθεί να παραμείνει μόνος του. Δεν βλέπω την διάθεση της «κοινής προσπάθειας», του οράματος και του «μοιράζομαι». Αντίθετα, παρατηρώ μια απομόνωση, μια εσωστρέφεια, μια αποφυγή συζήτησης και ανταλλαγής ιδεών.
Όταν ξεκίνησα δεν υπήρχε αυτός ο κατακλυσμός από τα κοινωνικά δίκτυα και την «φτιαγμένη εικόνα», σήμερα δεν μπορείς να ξεχωρίσεις εύκολα τι είναι αληθινό και τι μη από ένα προφίλ το οποίο μπορεί να σου παρουσιάζει τον ουρανό με τα άστρα. ΕΣΥ πρέπει να αναζητήσεις και να αναπτύξεις κριτική σκέψη, αυτό το μηχανισμό που από την ώρα που θα γεννηθείς νομίζεις ότι βοηθιέσαι να το κτίσεις αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Οι σπουδές μου και η εμπειρία μου στον χώρο της τεχνολογίας με βοήθησαν να φτιάξω αυτό που πάντα ήθελα, να χρησιμοποιώ την τεχνολογία και τις δυνατότητές της, ΑΛΛΑ και να κρατηθώ μακριά από αυτή στα όρια της ασφάλειας. Οι περισσότεροι δεν έχετε ιδέα τι είναι το διαδίκτυο και τι εξυπηρετεί, όμως το χρησιμοποιείτε και νοιώθετε ικανοποιημένοι. Είστε χαρούμενοι που έχετε ένα κινητό υπερ-τηλέφωνο, όμως η πληροφόρηση είναι τόσο καλή όσο είναι και οι πηγές της.
Όλα τα χρόνια που εκπαίδευα ζώα είχα την πεποίθηση ότι οι τεχνικές και η φιλοσοφία προσέγγισης είναι το Α και το Ω στην διαδικασία. Σήμερα μπορώ να σας πω με βεβαιότητα πως δεν είναι.
Η κάθε σχολή θα σε διδάξει τις τεχνικές εκείνες που η ίδια πρεσβεύει, θα τις μάθεις και θα πεις «τώρα μπορώ να εκπαιδεύσω» δηλαδή και πάλι το Εγώ σου θα εξυψωθεί για να ορίσει την agenta ενός άλλου κόσμου.
Αλήθεια τι σε κάνει να πιστεύεις ότι κάνεις το σωστό; Ποιος βάζει τους κανόνες σε ένα βασίλειο χωρίς να ρωτήσει; Αλλά και να ρωτήσεις ξέρεις να ακούσεις την απάντηση; Έχουμε μάθει να βασιζόμαστε τόσο πολύ στις αισθήσεις μας που αν κάτι δεν μας το επιβεβαιώσουν αυτές τότε απλά αυτό δεν υπάρχει. Και όμως προσλαμβάνεις μόνο το 0,000000001 από το περιβάλλον σου ενώ το υπόλοιπο 9,99999991 δεν αντιλαμβάνεσαι καν ότι υπάρχει.
Και ναι, σε βλέπω που εκπαιδεύεις, το κάνεις και όμως χάνεις το σημαντικότερο της διαδικασίας: την επιστροφή της πληροφορίας από το ζώο, διότι φίλοι μου η πραγματική εκπαίδευση δεν γίνεται με τα χέρια, δεν γίνεται με επιβολή αλλά με πρόσκληση του ζώου σε ένα «χορό» συνεργασίας. Το καθοδηγείς δεν το ορίζεις.
Το όμορφο είναι πως όλοι οι άνθρωποι έχουν την δυνατότητα να το κάνουν, όμως ελάχιστοι το εξασκούν διότι έχουν πειστεί ότι δεν μπορούν. Πόσα ψέματα σας έχουν πει ! Πόσες ανακρίβειες ! Ποιος από εσάς μπορεί να πει τι είναι ο σκύλος, ποιος ο ρόλος του κοντά σας, κοντά στα παιδιά σας και σε αυτούς που τον χρειάζονται αλλά ακόμα δεν το ξέρουν.
Μέσα από τα χρόνια έμαθα πως οι απαντήσεις ήταν πάντα εδώ μπροστά μου, αρκεί να τις ψάξω με τα μάτια της καρδιάς και της αγάπης. Και θα μου πείτε «Τον αγαπώ τον σκύλο μου» : Ναι σίγουρα συμβαίνει, πες μου όμως «τι κάνεις όταν μπαίνεις στην διαδικασία της εκπαίδευσης, έχεις μπροστά την λογική, την διαίσθηση ή το συναίσθημα;»
Δεν ξέρω τι υποστηρίζεις και τι πιστεύεις ότι είναι η εκπαίδευση όπως δεν ξέρω τι ξέρεις για την εκπαίδευση ζώων και σκύλων συγκεκριμένα.
Αν η προσέγγιση βασίζεται στο εγώ είναι λάθος 1000%, είναι η λάθος συνταγή εδώ και χιλιάδες χρόνια, είναι η συνταγή που έχει ανεβάσει την βία γύρω μας.
Και αν νομίζεις ότι αυτά που βλέπεις γύρω σου είναι άσχετα από την σχέση μας με τα ζώα κάνεις τεράστιο λάθος.
Ξέρεις, δεν μπορείς να επέμβεις σε κάποιον χωρίς την άδειά του, πρέπει να σου δώσει το δικαίωμα, πρέπει να το κερδίσεις και για να γίνει αυτό πρέπει να κερδίσεις τον σεβασμό του άλλου είτε είναι ζώο είτε άνθρωπος.
Όταν εκπαιδεύω εκπαιδευτές ο στόχος μου είναι να τους βοηθήσω να βρουν το μηχανισμό ανάσυρσης της μνήμης τους διότι εκεί είναι η πραγματική εκπαίδευση που δεν είναι άλλη από την επικοινωνία με το ζώο, μόνο με την δύναμη του νου. Τα υπόλοιπα που μαθαίνουμε πλαισιώνουν αυτή την δυνατότητα.
Τα σημαντικότερα μαθήματα τα πήρα μέσα από την ζωή μου με τα σκυλιά, αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι δάσκαλοί μου. Με βοηθούν να καταλάβω τι είμαι, ποιος είμαι, τι κάνω, γιατί το κάνω. Είναι πληροφορίες που επικοινωνούνται με ένα βλέμμα σε μια αναπάντεχη στιγμή. Είναι η στιγμή που καταφέρνεις να διεισδύσεις στην αιώνια μνήμη σου και να νοιώσεις. Ναι, δεν θυμάσαι με εικόνα όμως το νοιώθεις, όλο σου το είναι το ξέρει και απλά πρέπει να βάλεις την λογική για λίγο στο πλάι διότι και πάλι θα σε οδηγήσει σε λάθος μονοπάτια.
Νοιώθω ευλογημένος που η ζωή μου σχετίζεται με ζώα.
Είναι τρομερά κουραστικό διότι το να ζεις μαζί τους είναι μια σχέση 24/7
Μπορεί να είναι στον χώρο μου αλλά στην πραγματικότητα εγώ είμαι ο φιλοξενούμενος.
Και όλα βασίζονται στην εμπιστοσύνη, την αγάπη και την πρόθεση.
Τους λέω «…σας προσέχω» και μου απαντάνε «…σε προσέχουμε» και συμβαίνει!
Συμβαίνει διότι «βασίζομαι πάνω τους, αφήνω το έλεγχο από εμένα και τον δίνω σε εκείνα»
Ανοίξτε την καρδιά σας περισσότερο και πολλαπλασιάστε την αγάπη που παίρνεται από τα ζώα.
Και μια διαπίστωση μέσα από τη εμπειρία :
Οι γυναίκες είναι πάντα πολύ καλύτερες εκπαιδεύτριες από τους άνδρες, μαντεύετε το γιατί; (απαντήσεις στο [email protected])
Το μήνυμα:
Αφήστε την λογική στο πλάι,
αρχίστε να νοιώθετε και να εμπιστεύεστε την διαίσθησή σας,
συνεργαστείτε - μιλήστε με συναδέλφους,
τότε μόνο θα γίνεται Πολύ Καλές Εκπαιδεύτριες & Πολύ Καλοί Εκπαιδευτές.
Φιλικά
Antoine Raymond
Μετά από 22 χρόνια στο χώρο της εκπαίδευσης σκύλων και ζώων σκέφτηκα να κάνω έναν απολογισμό όχι της δικής μου πορείας αλλά της πορείας της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτών στην Ελλάδα.
Τα χρόνια έχουν περάσει όμως αυτό που πάντα έβλεπα να λείπει παραμένει μέχρι και σήμερα. Βλέπετε, είναι το κύριο συστατικό της σχέσης μας με τα ζώα αλλά και με τους ανθρώπους γύρω μας είτε αυτοί είναι φίλοι, συγγενείς, πελάτες. Το βασικότερο απ΄ όλα που πρέπει να κτίζει ο εκπαιδευτής είναι «σχέση» με την άλλη πλευρά. Δυστυχώς στην Ελλάδα η νοοτροπία της συνεργασίας δεν υπάρχει. Ο καθένας προσπαθεί να παραμείνει μόνος του. Δεν βλέπω την διάθεση της «κοινής προσπάθειας», του οράματος και του «μοιράζομαι». Αντίθετα, παρατηρώ μια απομόνωση, μια εσωστρέφεια, μια αποφυγή συζήτησης και ανταλλαγής ιδεών.
Όταν ξεκίνησα δεν υπήρχε αυτός ο κατακλυσμός από τα κοινωνικά δίκτυα και την «φτιαγμένη εικόνα», σήμερα δεν μπορείς να ξεχωρίσεις εύκολα τι είναι αληθινό και τι μη από ένα προφίλ το οποίο μπορεί να σου παρουσιάζει τον ουρανό με τα άστρα. ΕΣΥ πρέπει να αναζητήσεις και να αναπτύξεις κριτική σκέψη, αυτό το μηχανισμό που από την ώρα που θα γεννηθείς νομίζεις ότι βοηθιέσαι να το κτίσεις αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Οι σπουδές μου και η εμπειρία μου στον χώρο της τεχνολογίας με βοήθησαν να φτιάξω αυτό που πάντα ήθελα, να χρησιμοποιώ την τεχνολογία και τις δυνατότητές της, ΑΛΛΑ και να κρατηθώ μακριά από αυτή στα όρια της ασφάλειας. Οι περισσότεροι δεν έχετε ιδέα τι είναι το διαδίκτυο και τι εξυπηρετεί, όμως το χρησιμοποιείτε και νοιώθετε ικανοποιημένοι. Είστε χαρούμενοι που έχετε ένα κινητό υπερ-τηλέφωνο, όμως η πληροφόρηση είναι τόσο καλή όσο είναι και οι πηγές της.
Όλα τα χρόνια που εκπαίδευα ζώα είχα την πεποίθηση ότι οι τεχνικές και η φιλοσοφία προσέγγισης είναι το Α και το Ω στην διαδικασία. Σήμερα μπορώ να σας πω με βεβαιότητα πως δεν είναι.
Η κάθε σχολή θα σε διδάξει τις τεχνικές εκείνες που η ίδια πρεσβεύει, θα τις μάθεις και θα πεις «τώρα μπορώ να εκπαιδεύσω» δηλαδή και πάλι το Εγώ σου θα εξυψωθεί για να ορίσει την agenta ενός άλλου κόσμου.
Αλήθεια τι σε κάνει να πιστεύεις ότι κάνεις το σωστό; Ποιος βάζει τους κανόνες σε ένα βασίλειο χωρίς να ρωτήσει; Αλλά και να ρωτήσεις ξέρεις να ακούσεις την απάντηση; Έχουμε μάθει να βασιζόμαστε τόσο πολύ στις αισθήσεις μας που αν κάτι δεν μας το επιβεβαιώσουν αυτές τότε απλά αυτό δεν υπάρχει. Και όμως προσλαμβάνεις μόνο το 0,000000001 από το περιβάλλον σου ενώ το υπόλοιπο 9,99999991 δεν αντιλαμβάνεσαι καν ότι υπάρχει.
Και ναι, σε βλέπω που εκπαιδεύεις, το κάνεις και όμως χάνεις το σημαντικότερο της διαδικασίας: την επιστροφή της πληροφορίας από το ζώο, διότι φίλοι μου η πραγματική εκπαίδευση δεν γίνεται με τα χέρια, δεν γίνεται με επιβολή αλλά με πρόσκληση του ζώου σε ένα «χορό» συνεργασίας. Το καθοδηγείς δεν το ορίζεις.
Το όμορφο είναι πως όλοι οι άνθρωποι έχουν την δυνατότητα να το κάνουν, όμως ελάχιστοι το εξασκούν διότι έχουν πειστεί ότι δεν μπορούν. Πόσα ψέματα σας έχουν πει ! Πόσες ανακρίβειες ! Ποιος από εσάς μπορεί να πει τι είναι ο σκύλος, ποιος ο ρόλος του κοντά σας, κοντά στα παιδιά σας και σε αυτούς που τον χρειάζονται αλλά ακόμα δεν το ξέρουν.
Μέσα από τα χρόνια έμαθα πως οι απαντήσεις ήταν πάντα εδώ μπροστά μου, αρκεί να τις ψάξω με τα μάτια της καρδιάς και της αγάπης. Και θα μου πείτε «Τον αγαπώ τον σκύλο μου» : Ναι σίγουρα συμβαίνει, πες μου όμως «τι κάνεις όταν μπαίνεις στην διαδικασία της εκπαίδευσης, έχεις μπροστά την λογική, την διαίσθηση ή το συναίσθημα;»
Δεν ξέρω τι υποστηρίζεις και τι πιστεύεις ότι είναι η εκπαίδευση όπως δεν ξέρω τι ξέρεις για την εκπαίδευση ζώων και σκύλων συγκεκριμένα.
Αν η προσέγγιση βασίζεται στο εγώ είναι λάθος 1000%, είναι η λάθος συνταγή εδώ και χιλιάδες χρόνια, είναι η συνταγή που έχει ανεβάσει την βία γύρω μας.
Και αν νομίζεις ότι αυτά που βλέπεις γύρω σου είναι άσχετα από την σχέση μας με τα ζώα κάνεις τεράστιο λάθος.
Ξέρεις, δεν μπορείς να επέμβεις σε κάποιον χωρίς την άδειά του, πρέπει να σου δώσει το δικαίωμα, πρέπει να το κερδίσεις και για να γίνει αυτό πρέπει να κερδίσεις τον σεβασμό του άλλου είτε είναι ζώο είτε άνθρωπος.
Όταν εκπαιδεύω εκπαιδευτές ο στόχος μου είναι να τους βοηθήσω να βρουν το μηχανισμό ανάσυρσης της μνήμης τους διότι εκεί είναι η πραγματική εκπαίδευση που δεν είναι άλλη από την επικοινωνία με το ζώο, μόνο με την δύναμη του νου. Τα υπόλοιπα που μαθαίνουμε πλαισιώνουν αυτή την δυνατότητα.
Τα σημαντικότερα μαθήματα τα πήρα μέσα από την ζωή μου με τα σκυλιά, αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι δάσκαλοί μου. Με βοηθούν να καταλάβω τι είμαι, ποιος είμαι, τι κάνω, γιατί το κάνω. Είναι πληροφορίες που επικοινωνούνται με ένα βλέμμα σε μια αναπάντεχη στιγμή. Είναι η στιγμή που καταφέρνεις να διεισδύσεις στην αιώνια μνήμη σου και να νοιώσεις. Ναι, δεν θυμάσαι με εικόνα όμως το νοιώθεις, όλο σου το είναι το ξέρει και απλά πρέπει να βάλεις την λογική για λίγο στο πλάι διότι και πάλι θα σε οδηγήσει σε λάθος μονοπάτια.
Νοιώθω ευλογημένος που η ζωή μου σχετίζεται με ζώα.
Είναι τρομερά κουραστικό διότι το να ζεις μαζί τους είναι μια σχέση 24/7
Μπορεί να είναι στον χώρο μου αλλά στην πραγματικότητα εγώ είμαι ο φιλοξενούμενος.
Και όλα βασίζονται στην εμπιστοσύνη, την αγάπη και την πρόθεση.
Τους λέω «…σας προσέχω» και μου απαντάνε «…σε προσέχουμε» και συμβαίνει!
Συμβαίνει διότι «βασίζομαι πάνω τους, αφήνω το έλεγχο από εμένα και τον δίνω σε εκείνα»
Ανοίξτε την καρδιά σας περισσότερο και πολλαπλασιάστε την αγάπη που παίρνεται από τα ζώα.
Και μια διαπίστωση μέσα από τη εμπειρία :
Οι γυναίκες είναι πάντα πολύ καλύτερες εκπαιδεύτριες από τους άνδρες, μαντεύετε το γιατί; (απαντήσεις στο [email protected])
Το μήνυμα:
Αφήστε την λογική στο πλάι,
αρχίστε να νοιώθετε και να εμπιστεύεστε την διαίσθησή σας,
συνεργαστείτε - μιλήστε με συναδέλφους,
τότε μόνο θα γίνεται Πολύ Καλές Εκπαιδεύτριες & Πολύ Καλοί Εκπαιδευτές.
Φιλικά
Antoine Raymond
