Κακοποίηση σκύλων και bullying στους χειριστές της Αστυνομίας.
Raymond Antoine
Θα ήθελα να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα και να μην μας κάνει εντύπωση το σύνηθες. Έχω εξειδίκευση στην επανεκπαίδευση επιθετικών και φοβικών σκυλιών και καθημερινά έρχομαι κοντά σε σκυλιά που καταλήγουν σε αυτή την κατάσταση α. 80% εξαιτίας εστιασμένων ακολουθιών εκπαίδευσης και β. 20% εξαιτίας λαθών από τους κηδεμόνες των σκυλιών.
Αρκεί να κάνει κάποιος μια βόλτα στο διαδίκτυο και να βρει του κόσμου τους εκπαιδευτές που προσφέρουν εκπαίδευση για «φύλαξη-σωματοφυλακή κλπ». Θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι η εκπαίδευση σε αυτές τις υπηρεσίες απαγορεύεται σε ιδιώτες. Η εκπαίδευση αυτή αφορά μόνο παιχνίδι και μόνο μέσα στο ρινγκ. Είναι σαν την καθαρόαιμη μηχανή motocross που δεν είναι για το δρόμο αλλά μόνο για την πίστα (δεν έχει πινακίδες).
Τώρα, κανένας εκπαιδευτής που σέβεται τον τίτλο του και την ηθική δέσμευση απέναντι στους κηδεμόνες των σκυλιών, τους σκύλους και την κοινωνία ΔΕΝ θα κάνει ποτέ οτιδήποτε (φυσικά ή ψυχολογικά) που θα κάνει τον σκύλο να νοιώσει ανασφάλεια και πόνο. Αυτοί που εφαρμόζουν τεχνικές εκφοβισμού και πόνου ΔΕΝ γνωρίζουν τι κάνουν, ΔΕΝ έχουν λάβει αξιόλογη κατάρτιση, ΔΕΝ είναι εκπαιδευτές.
Πιστοποιώ την τεχνική και θεωρητική κατάρτιση (δηλαδή τι ξέρει) σε εκπαιδεύτριες και εκπαιδευτές ανεξάρτητα από την σχολή που έχουν φοιτήσει και μόνο 3 στους 10 περνούν την βάση (50%) και 2 φτάνουν στο 63%.
Τι σημαίνει αυτό;
Απλά, ότι η τεχνικά και θεωρητικά υστερείς.
Δηλαδή;
Αυτά που έμαθες
α. δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα
β. είναι αναχρονιστικά
γ. σου τα είπαν σωστά αλλά δεν κατάλαβες τίποτα
Έτσι φτάνουμε σε εκπαιδεύτριες και εκπαιδευτές που προκαλούν πολύ σοβαρά ζητήματα στα σκυλιά και στο περιβάλλον τους λόγω ελλιπούς ή στοχευμένης κατάρτισης.
Οι σχολές εκπαιδευτών ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια όμως το περιεχόμενο της κατάρτισης είναι πολύ χαμηλό.
Ευτυχώς υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι που κάνουν εξαιρετική εργασία και οφείλουμε σεβασμό και αναγνώριση, όμως υπάρχουν και άσχετοι που καλύτερα θα ήταν να ασχοληθούν με κάτι άλλο διότι κάνουν μεγάλη ζημιά !
Τώρα, το ΠΩΣ διδάσκεις κάτι σε κάποιον είτε είναι σκύλος, είτε είναι πάπια, είτε είναι άνθρωπος εξαρτάται από το ποιος είσαι και ποιος θέλεις να είσαι.
Βλέπετε, η τεχνικές εκπαίδευσης (το πώς θα μεταφέρεις την πληροφορία από εσένα στο σκύλο) αποτελούν «Δόγμα» διότι πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει standard ούτε πιστοποίηση τίτλου. Δηλαδή κανένας δεν μπορεί να πει ότι «είσαι εκπαιδεύτρια ή εκπαιδευτής» και αυτό απλά διότι ΔΕΝ υπάρχει θεσμός.
Η πιστοποίηση γίνεται μόνο στις γνώσεις που κατέχεις ΟΧΙ στον τίτλο.
Το βασικότερο χαρακτηριτικό ενός εκπαιδευτή είναι η αυτοπειθαρχία, οι εξαιρετικές τεχνικές δεξιότητες, ο χρονισμός, να μην μιλάει και κινείται άσκοπα και η ικανότητα να κάνει τον μαθητή του να προσφέρει την συμπεριφορά που θέλει, ΟΧΙ να την επιβάλει και όλα αυτά χωρίς εργαλεία (Acappella)
Εν κατακλείδι:
Όσο υπάρχει η νοοτροπία του «στο κάνω επειδή μπορώ», απουσιάζει η γνώση της σύγχρονης εκπαιδευτικής προσέγγισης, οι εκπαιδευτές δεν γνωρίζουν έστω μια ξένη γλώσσα για να ανατρέξουν σε ξένη βιβλιογραφία και τέλος δεν υπάρχει ενσυναίσθηση και αναγνώριση του πλούτου των συναισθημάτων των σκυλιών (και όλων των ζώων) τα φαινόμενα αυτά θα συνεχίζουν.
Είναι στο χέρι του καθενός και τις καθεμίας από εμάς να ωριμάσουμε και να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα, να αρχίσουμε να μιλάμε και να αναρωτιόμαστε για ζητήματα πέρα από τα αυτονόητα.
Είμαι κατά της χρήσης οποιασδήποτε μορφής βίας και θα ήθελα να λάβω κάποια στιγμή μια απάντηση σοβαρή και στοιχειοθετημένη :
Αν όλοι υποστηρίζουμε αυτή την θέση, τότε, πως στο δρόμο και στις σχολές εκπαίδευσης επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται πνίχτες και ηλεκτρικά κολάρα και η έννομη τάξη χρειάζεται υπόδειξη για να επέμβει;
Εεεεε; Εκτός αν υπάρχουν άγνωστε λέξεις ή είμαστε «περιορισμένης ευθύνης»
Πολύ θα ήθελα να μάθω τις σκέψεις σας.
Το φιλιά μου σε όλους
Antoine Raymond
Raymond Antoine
Θα ήθελα να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα και να μην μας κάνει εντύπωση το σύνηθες. Έχω εξειδίκευση στην επανεκπαίδευση επιθετικών και φοβικών σκυλιών και καθημερινά έρχομαι κοντά σε σκυλιά που καταλήγουν σε αυτή την κατάσταση α. 80% εξαιτίας εστιασμένων ακολουθιών εκπαίδευσης και β. 20% εξαιτίας λαθών από τους κηδεμόνες των σκυλιών.
Αρκεί να κάνει κάποιος μια βόλτα στο διαδίκτυο και να βρει του κόσμου τους εκπαιδευτές που προσφέρουν εκπαίδευση για «φύλαξη-σωματοφυλακή κλπ». Θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι η εκπαίδευση σε αυτές τις υπηρεσίες απαγορεύεται σε ιδιώτες. Η εκπαίδευση αυτή αφορά μόνο παιχνίδι και μόνο μέσα στο ρινγκ. Είναι σαν την καθαρόαιμη μηχανή motocross που δεν είναι για το δρόμο αλλά μόνο για την πίστα (δεν έχει πινακίδες).
Τώρα, κανένας εκπαιδευτής που σέβεται τον τίτλο του και την ηθική δέσμευση απέναντι στους κηδεμόνες των σκυλιών, τους σκύλους και την κοινωνία ΔΕΝ θα κάνει ποτέ οτιδήποτε (φυσικά ή ψυχολογικά) που θα κάνει τον σκύλο να νοιώσει ανασφάλεια και πόνο. Αυτοί που εφαρμόζουν τεχνικές εκφοβισμού και πόνου ΔΕΝ γνωρίζουν τι κάνουν, ΔΕΝ έχουν λάβει αξιόλογη κατάρτιση, ΔΕΝ είναι εκπαιδευτές.
Πιστοποιώ την τεχνική και θεωρητική κατάρτιση (δηλαδή τι ξέρει) σε εκπαιδεύτριες και εκπαιδευτές ανεξάρτητα από την σχολή που έχουν φοιτήσει και μόνο 3 στους 10 περνούν την βάση (50%) και 2 φτάνουν στο 63%.
Τι σημαίνει αυτό;
Απλά, ότι η τεχνικά και θεωρητικά υστερείς.
Δηλαδή;
Αυτά που έμαθες
α. δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα
β. είναι αναχρονιστικά
γ. σου τα είπαν σωστά αλλά δεν κατάλαβες τίποτα
Έτσι φτάνουμε σε εκπαιδεύτριες και εκπαιδευτές που προκαλούν πολύ σοβαρά ζητήματα στα σκυλιά και στο περιβάλλον τους λόγω ελλιπούς ή στοχευμένης κατάρτισης.
Οι σχολές εκπαιδευτών ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια όμως το περιεχόμενο της κατάρτισης είναι πολύ χαμηλό.
Ευτυχώς υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι που κάνουν εξαιρετική εργασία και οφείλουμε σεβασμό και αναγνώριση, όμως υπάρχουν και άσχετοι που καλύτερα θα ήταν να ασχοληθούν με κάτι άλλο διότι κάνουν μεγάλη ζημιά !
Τώρα, το ΠΩΣ διδάσκεις κάτι σε κάποιον είτε είναι σκύλος, είτε είναι πάπια, είτε είναι άνθρωπος εξαρτάται από το ποιος είσαι και ποιος θέλεις να είσαι.
Βλέπετε, η τεχνικές εκπαίδευσης (το πώς θα μεταφέρεις την πληροφορία από εσένα στο σκύλο) αποτελούν «Δόγμα» διότι πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει standard ούτε πιστοποίηση τίτλου. Δηλαδή κανένας δεν μπορεί να πει ότι «είσαι εκπαιδεύτρια ή εκπαιδευτής» και αυτό απλά διότι ΔΕΝ υπάρχει θεσμός.
Η πιστοποίηση γίνεται μόνο στις γνώσεις που κατέχεις ΟΧΙ στον τίτλο.
Το βασικότερο χαρακτηριτικό ενός εκπαιδευτή είναι η αυτοπειθαρχία, οι εξαιρετικές τεχνικές δεξιότητες, ο χρονισμός, να μην μιλάει και κινείται άσκοπα και η ικανότητα να κάνει τον μαθητή του να προσφέρει την συμπεριφορά που θέλει, ΟΧΙ να την επιβάλει και όλα αυτά χωρίς εργαλεία (Acappella)
Εν κατακλείδι:
Όσο υπάρχει η νοοτροπία του «στο κάνω επειδή μπορώ», απουσιάζει η γνώση της σύγχρονης εκπαιδευτικής προσέγγισης, οι εκπαιδευτές δεν γνωρίζουν έστω μια ξένη γλώσσα για να ανατρέξουν σε ξένη βιβλιογραφία και τέλος δεν υπάρχει ενσυναίσθηση και αναγνώριση του πλούτου των συναισθημάτων των σκυλιών (και όλων των ζώων) τα φαινόμενα αυτά θα συνεχίζουν.
Είναι στο χέρι του καθενός και τις καθεμίας από εμάς να ωριμάσουμε και να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα, να αρχίσουμε να μιλάμε και να αναρωτιόμαστε για ζητήματα πέρα από τα αυτονόητα.
Είμαι κατά της χρήσης οποιασδήποτε μορφής βίας και θα ήθελα να λάβω κάποια στιγμή μια απάντηση σοβαρή και στοιχειοθετημένη :
Αν όλοι υποστηρίζουμε αυτή την θέση, τότε, πως στο δρόμο και στις σχολές εκπαίδευσης επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται πνίχτες και ηλεκτρικά κολάρα και η έννομη τάξη χρειάζεται υπόδειξη για να επέμβει;
Εεεεε; Εκτός αν υπάρχουν άγνωστε λέξεις ή είμαστε «περιορισμένης ευθύνης»
Πολύ θα ήθελα να μάθω τις σκέψεις σας.
Το φιλιά μου σε όλους
Antoine Raymond
